Dat schrijven de reclame-bureau’s, omdat het zo lekker paniekerig uitwerkt. Maar laat je alsjeblieft niet daardoor gek maken. Kom en DOE er wat aan !
Laat mij jou helpen om die bijziendheid bij jezelf of bij jouw kind, die KAN ontstaan door krampachtig lang dichtbij kijken, op een beeldschermpje turen, te verminderen en - het liefste - helemaal eruit te halen in de vakantietijd. Ik wéét dat het kàn in de start van het probleem ! Het helpt, als je jouw kind kunt motiveren om taken afwisselend te doen. Ja, dat helpt ècht !
BEGIN met simpele veranderingen: haal ze bij de beeldschermpjes weg.
Geef daarbij dan ook zelf het goede voorbeeld: alsjeblieft !
Die LOCKDOWN en het beeldscherm- thuis-onderwijs is voorbij . Nu is er een kans om andere koers te kiezen. Het allerfijnste zou zijn, als je eerst probeert het bijziendheidsproces te herkennen en te stoppen. Ik hel je het leifste met mijn kennis om het proces af te stoppen en om te keren.
Ook de Fysiotherapeuten waarschuwen voor de kans op nek en rug-klachten ( de ‘’laptopnek’’)
De schoolvakantie is begonnen en de kinderen kwamen hier joelend en schreeuwend het schoolplein oprennen, sommigen dansend van plezier !
Nu zijn mamma en pappa of oma en opa weer de sturende krachten in taken.
Doe je best om zoveel mogelijk activiteiten buiten in te plannen.
Om buiten schoolse verplichtingen te kunnen zorgen voor leuke activiteiten en sport en spel, zijn veel ouders op zoek naar ideeën om hun kinderen ergens méé te laten doen.
Sportclubs, buurtcentra, zomerkampen, zeilkampen, misschien een vakantiereisje.
Kinderen kunnen zich vaak prima lange tijd vermaken met buiten activiteiten zoals voetbal, basketball, step, fiets of ‘’stoepranden’’ en tennis of badminton.
Uren rond een klimrek bezig blijven met apekooien en tikkertje, zo ook verstoppertje of ‘pak-me dan-als je kan........’
Het is dan belangrijk dat er toezicht is van ouderen, in speeltuinen of stadparken.
Maak met buren en familie een samenwerking om zovéél mogelijk afwisselende bezigheden in de buitenlucht te organiseren, zodat jullie kinderen die krampachtige spieren kunnen losmaken en optimaal kunnen genieten van frisse buitenlucht en –hopelijk – gezonde ZONNESTRALEN.
Uit onderzoek weten de oogartsen èn orthoptisten èn de optometristen tegenwoordig, dat het buitengewoon belangrijk is om veel uren buiten bezig te zijn met kijken op grotere afstanden.
Dat is eigenlijk ‘’ altijd al zo geweest’’; het staat al in de oogheelkunde en menskunde boeken sinds het jaar 1752.
Tijdens de eerste jaren van het internationaal ontstaan van de wet tégen de kinderarbeid in fabrieken en in de woningbouw en mijnbouw en de daaropvolgende leerplichtwet, waarschuwden oogartsen al uitgebreid voor het slechte licht, de lange werkuren in de fabrieken en de mijnen, tegenover de kinderen in de landbouwbedrijven die seizoensgebonden moesten meehelpen met het
binnenhalen van de oogst op alle kleine boerderijtjes. Daaraan hebben we nog altijd de voorjaarsvakantie, zomervakantie en de oogstweek vakantie te danken.
Dus het is niet nieuw maar het probleem is veel groter geworden door het gebruik van de beeldschermpjes in de spelcomputers en alle ‘’handheld-devices’’.
De beroepsgroepen willen – lees de reclame - er wel wat aan doen, om escalatie toe voorkomen. Als een kind nu al jonger dan de vorige generaties bijzoende ( myoop) wordt, dan maakt het kans om op 60-65jarige leeftijd flink in de problemen te komen !
En dat is voor een kind ècht de vèr van mijn bed show !
Er is bijvoorbeeld een zogenaamd ‘leefregeltje’ bedacht [‘leefregel 20-20-2, daar red je ogen mee’ ], dat je na 20 minuten dichtbij werken, twee minuten moet opkijken naar een onderwerp dat minimaal 20 Amerikaanse voeten ( een vreemde oude maat, maar oké) dus 6 meter van jou vandaan is. Je snapt vast wel, dat dit een Amerikaan is geweest, die dat zo presenteerde.
In een land met enorme aantallen kinderen met heftig overgewicht, naast kinderen die vanwege de lage lonen daar, zonder ontbijt naar school moeten gaan, met zéér gróte problemen op èlk gebied in de zorg, komt men met een ‘leefregel’.
Twee minuten ?
Volgens mij is het beter om dat vééél langer te doen en vééél verder weg !
De verhouding is volgens mijn beleving nogal uit evenwicht, dus het advies is oneerlijk.
Want: ‘hoe verder weg des te beter het helpt dat het spiertje kan ontspannen’.
Kijk naar een boom 120 meter verderop, naar een schoorsteen op drie kilometer, naar een wolk op acht tot tien kilometer, naar de maan ( nog vééél verder weg ).
Dat is nodig om de ogen te ontspannen van het krampachtige en aandachtige dichtbij kijken.
Net zo belangrijk als wanneer je een tijdje op je ‘hurken’ hebt gezeten, om dan op te staan en ‘de benen te strekken’.
Of als je over je bureau gebogen hebt gezeten om te schrijven om dan even ‘je rug te rechten’ en omgekeerd hol aan te spannen. Om de spieren ‘los te maken’ .
Onze spieren reageren kramperig als ze een bepaalde taak te lang volhouden. Ze ‘verzuren’.
Niets geks.
Een voorwerp stevig vasthouden kun je met je hand ook niet lang........je moet dan gewoon toegeven en loslaten en bewegen of rekken of strekken.
Je oogspieren zijn nèt zo ! Dat zijn ook spieren die kunnen verkrampen.
Let alsjeblieft goed op ! Er is geen pilletje voor en er is geen brilletje voor !
Als je een pilletje neemt om te ontspannen dan vergiftig je het lijf. Verdovende middelen !
Als je zomaar het één of andere brilletje koopt om te ontspannen voor dichtbij kijken, dan leert je lijf iets nieuws, en dat is niet ontspannen zoals dat is bedoeld met het woord.
Dat is een àndere inspanning !
De kunst is dus om zo snel als mogelijk wat ànders te gaan doen en ècht te zorgen voor ontspanning.
Als je kramp hebt in je kuit dan is het niet voldoende om twee minuten even te strekken: je moet die kramp er uit lopen, hoe vervelend dat ook voelt. Die spier moet gerekt en anders gebruikt worden. Volle beweging is nodig om de doorbloeding van de spier af te dwingen waardoor de stofwisseling weer goed op gang komt.
Als je kramp krijgt in je vingers, dan heeft het even tijd nodig om dat eruit te werken. WERKEN !
